İşte tam bu zamanlarda blog'umun bir teması olaydı, sorun olmazdı diyorum.
En azından "tatil" teması olsaydı sadece tatil çıktığımda yazabileceğim için senede bir kez doldurmam nahoş karşılanmazdı.
Feşın zart zurt blog'u olsaydı, Gayrettepe Telekom durağında ikamet eden evsiz barksız ablayı çekerdim, yeni boho chick diye sunardım. Tam bir duyarsız serkeş gibi.
Müzik blog'u olsaydı, iTunes'um sürekli açık olurdu, ay o çalıyor bu çalıyor derdim. Onu buna, bunu şuna benzetirdim, aynı Led Zeppelin! diye çemkirir, Amerikayı yeniden keşfeden bir cahilliğe öykünürdüm.
Hiçbirşey hakkında bir blog yazıyorsanız, gerçekten "hiç" anlarınız olmalı ki blog yazabilin. Ancak bir süredir "hiç" anlarım olmadı. Günün 24 saat olmasına kırıldım biraz kısacası. Şimdi nasıl yazıyorsun derseniz, insan bazen kendine hiçlik yaratmak için çabalamalı. Bazen yalnız olmak çok güzel. Ama tercih ettiğin içinse; yalnız bırakıldığın için değil tabii.
Böyle de şımarığım.
